En mais dunha ocasión Xesús tivo que enfrontarse a curtidade de miras dos seus discípulos.
O relato de Marcos e moi iluminador e, de novo Xesús ten que dar un toque de atención a ese exclusivismo dos que se cren con dereitos que non son transferibles aos que non pertencen ao grupo. É o celo imprudente dos que queren delimitar con excesiva precisión os confíns entre a comunidade cristiá e os de fora, con a disimulada ambición de ser os únicos posuidores do auténtico poder carismático. E non caemos na conta que, cando o exclusivismo faise no “nome do Deus alcanza o cumio do seu desatino” quedando claro que nós, sómente nós, somos os portadores dos carismas do Espírito, e Deus queda reducido a nosa ruindade e particularismo de miras. A este respecto, Bernard Häring lle escribiu ao Papa Xoán Paulo II: «Se o ensino do Maxisterio se converte en un berro de guerra dos homes intransixentes, presuntuosos de estaren especialmente preto do Papa, ou se converte en arma que se tira contra quen desiente en aspectos só secundarios dunha interpretación excesivamente ríxida, (nese caso), non se fai un bo servizo a Igrexa, nin ao oficio de Pedro».
Sigue leyendo